പലിശ

പലിശ
തിന്നു
തടിച്ച
പാവം
പണക്കാരന്‍

ഗള്‍ഫ്കാരന്‍

വിരഹ
ദുഃഖത്താല്‍
വിമാനം
കയറിവന്‍

കവിത

എഴുതാന്‍
കരുതിയൊരു
കവിത
വിരലില്‍
തങ്ങി
നിന്നു...

തുള

തുള
വീണ
ഹൃദയം
തുന്നികെട്ടാന്‍
തുണയാരുമില്ല...

കാലന്‍

കരഞ്ഞാല്‍
കേള്‍ക്കാത്ത
കാലന്‍
കരയിപ്പിച്ചു
കളഞ്ഞു...

മൌനം

ചിരിച്ചും കരഞ്ഞും
ജീവിതം തീര്‍ത്തു...
മരണം വിളിക്കുമ്പോള്‍
മൌനമായി
കൂടെ പോയി...

മുന

മുന
വെച്ച
വാക്ക്
മുറിവ്
മാത്രം
നല്‍കി

ഞാന്‍

ഞാന്‍
എന്ന
ഭാവം
എന്നെ
പാപിയാക്കി 

മഴ നൂല്‍

പെയ്യുന്ന
മഴ
നൂലില്‍
ഞാന്‍
മൌനത്തെ
കെട്ടി
തൂക്കി

വെറുപ്പ്

വെറുക്കാന്‍
ഭയന്ന
എന്നെ
എല്ലാരും
വെറുത്തു